Po imperium, które rządziło prawie połową wyspy, jednym z czynników, który oddziela lud Sakalava od innych grup malgaskich, jest to, że nie kopią i nie grzebią swoich przodków pod ceremonią znaną jako famadihandy. Jednak szanują i szanują honorarium królewskie – zarówno żywe, jak i martwe – i jest to widoczne w ich systemie kastowym, który ma potomków rodziny królewskiej na szczycie hierarchii, a następnie szlachtę i zwykłych ludzi.
Zajmując zachodnie wybrzeże Madagaskaru, lud Sakalava, założony w 15 wieku przez Andriamisarę, jako pierwszy utworzył imperium na Madagaskarze pod koniec XVI wieku, które rozwinęło się wzdłuż południowo-zachodniego wybrzeża.
Pomimo podziału na dwa sprzymierzone królestwa w połowie XVII wieku, Sakalava rozszerzyła swoje panowanie na prawie połowę całej wyspy przez cały XVIII wiek. Następnie ludzie przelatujący morzem handlowali bydłem i niewolnikami z Europejczykami na broń i inne wyroby.
Z ich broni, Sakalava ludzie mieli władzę nad innymi przybrzeżnych malgaskich grup, co pozwala im na zdobycie większej liczby niewolników w Comores, Afryki Wschodniej i wyżyny Madagaskaru. Nadmorskie miasto Mahajanga w regionie Sakalava stało się jednym z dużych portów handlu niewolnikami.
„Przez wieki [Sakalava] dominowali na zachodzie, podbijając siłą, absorbując, zniewalając i wyrywając się z mniej potężnymi grupami, takimi jak ankarana i Vazimba, którzy mogli być pierwszymi ludźmi na wyspie, przypuszczalnie wypłynęli z dzisiejszego Mozambiku”, pisze Rough Guides.
Jednak pod koniec XVIII wieku państwo Sakalawa zaczęło się zmniejszać, a później zostało obalone przez inną malgaskie grupy etniczne – Merinę. Po uzyskaniu dostępu do broni, rozszerzające się królestwo Merina rozpoczęło wojnę z Sakalvą, a następnie przejęło ich rządy aż do 1890 roku, kiedy Francuzi skolonizowali Madagaskar i obezwładnili obie grupy.
