Jednym z bardziej fascynujących sposobów, aby spojrzeć na mały kraj Togo jest to, że jeśli pierwszy prezydent Ghany Kwame Nkrumah miał swoją drogę, Togo byłby częścią terytorium dawniej znany jako Gold Coast.
Jak face2FaceAfrica raz wyjaśnił, Nkrumah zawsze chciał więcej Togo, być może wszystko to, aby być częścią Ghany. Było to zgodne z jego marzeniami o zjednoczonej Afryce.
Rzeczywiście, część tego, co stało się Ghaną, została wygrana w referendum w 1956 roku, kiedy mieszkańcy Zachodniego Togolandu głosowali za częścią brytyjskiej kolonii. Togoland była kolonią francuską obok Złotego Wybrzeża.
Ale Sylvanus Epiphanio Olympio, pierwszy prezydent Togo, był ewe nacjonalistą. Wierzył, że grupa etniczna Ewe potrzebuje własnego narodu i w ten sposób nigdy nie przezwyciężyła bólu, widząc, jak Zachodni Togoland dołącza do Ghany.
Naród Ewe jest również fundamentalnie ważnym czynnikiem w koncepcji współczesnego Togo.
Dowody archeologiczne wskazują, że to, co liczy się jako podstawowa tożsamość Ewe, czyli język i kilka innych zwyczajów, zostało zestalone przed XIII wiekiem.
Język Ewe sam wywodzi się z grupy języków Gbe, która obejmuje również Fon i Aja. Ta rodzina języków jest używany głównie w krajach Afryki Zachodniej.
XVII-wieczna Eweland rozprzestrzeniła się od współczesnej Ghany aż do Beninu. W związku z tym Ghana, Togo i Benin to trzy kraje na kontynencie, w których mieści się dzisiejsza ewe.
Europejskie ambicje w zakresie handlu niewolnikami w Afryce postawiły ludzi owczych w regionie bezdusznie nazwanym Slave Coast. To odcinek od rzeki Volta na zachodzie do bight rzeki Benin.
Terytorium, które jest dziś Togo uważa się, że zostały konceptualizowane, lub jeszcze lepiej, nazwany około 15 wieku. Togo, w najpopularniejszym dialekcie Ewe, pochodzi z (toh) oznaczającego „rzeka” i godo (gohdoh), co oznacza „po drugiej stronie”.
Kraj ten etymologicznie tłumaczy się jako „po drugiej stronie rzeki”. Wspomniana rzeka jest uważana za jezioro Togo, historycznie źródło wody premium dla starożytnych.
Chociaż kraj jest dosłownie nazwany przez Ewe, Togo nie ma nawet największej populacji tej grupy etnicznej. Ten zaszczyt spada do Ghany, gdzie Ewe są we wschodnim regionie kraju graniczącym z Togo.
Marzenie Olympio o narodzie owiec nigdy nie może zostać zrealizowane. Ale inni, jak pierwszy prezydent Togo może być dumny z faktu, że większość Ewe uważa kraj za jakiś „duchowy dom” od niepodległości w 1960 roku.
